Powrót rysia (Lynx lynx) do Puszczy Śląskiej. Zaobserwowali go nasi biolodzy

Pracownicy Instytutu Biologii UO zaobserwowali w Stobrawskim Parku Krajobrazowym naszego największego dzikiego kota – rysia. Ostatnim razem widziano ten gatunek na Opolszczyźnie w połowie XVIII wieku. 

Ryś eurazjatycki (Lynx lynx) jest - po niedźwiedziu i wilku - trzecim co do wielkości dużym drapieżnikiem w naszej faunie. Prowadzi samotniczy i skryty tryb życia, stąd bardzo trudno jest go zaobserwować. Do końca XVIII wieku ryś występował na Śląsku jako zwierzyna łowna. W latach 40. XVIII wieku kilka osobników występowało w opolskich lasach. Były to ostatnie doniesienia o tym gatunku z tego terenu.
Od kilkunastu lat istniały pogłoski o widywaniu rysia w Stobrawskim Parku Krajobrazowym (SPK).
Nasz biolog dr Grzegorz Kłys podczas badań teriologicznych w połowie listopada 2020 roku w godzinach nocnych zaobserwował w północnej części SPK przemieszczającego się rysia. W grudniu pracownik SPK zauważył powtórnie osobnika tego gatunku na terenie parku.

Liczebność populacji rysia szacowana jest w Polsce na około 220 osobników. Występuje on wyłącznie w rozległych kompleksach leśnych. Największą ostoją rysi w Polsce są Karpaty i Pogórze Karpackie oraz puszcze: Białowieska, Knyszyńska i Augustowska. Niewielka populacja występuje na Mazowszu i Kujawach. Za stałą ostoję rysia można uznać także Roztocze Wschodnie. Pojedyncze rysie stwierdzane są też w Lasach Napiwodzko-Ramuckich, na Polesiu Lubelskim oraz w Borach Tucholskich.

Rysia objęto w Polsce ochroną od 1995 roku. Obecnie jest to gatunek w Polsce ściśle chroniony i wymaga ochrony czynnej. Chroniony jest także w całej Unii Europejskiej.

Pracownicy Instytutu Biologii starają się o powołanie w naszym regionie pierwszego parku narodowego. Odkrycie tak cennego gatunku, jakim jest ryś europejski, świadczy o wyjątkowości obszaru Borów Stobrawskich, pozostałości wielkiej Puszczy Śląskiej i może pomóc w realizacji tego przedsięwzięcia.

Tekst: Miłosz Mazur

Zdjęcie: Marcin Skóra