Zmarł doc. dr Zygmunt Łomny

Zdjęcie nagłówkowe otwierające podstronę: Zmarł doc. dr Zygmunt Łomny

Doc. dr Zygmunt Łomny był polonistą, pedagogiem i pracownikiem akademickim przez dziesięciolecia związanym z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Opolu, a potem Uniwersytetem Opolskim.

Urodził się 30 maja 1930 r. w Jezierzanach w woj. tarnopolskim na Kresach Wschodnich. W 1945 r., po zakończeniu II wojny światowej, zamieszkał wraz z rodziną w Kietrzu w woj. opolskim, gdzie w 1950 r. zdał maturę. Studia polonistyczne podjął w Wyższej Szkole Pedagogicznej we Wrocławiu. Po uzyskaniu dyplomu magistra w 1953 r. został skierowany do pracy w Liceum Ogólnokształcącym w Nysie, gdzie pracował także jako wychowawca i kierownik szkolnego internatu.
 
W 1956 r. rozpoczął studia pedagogiczne II stopnia na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1958 r., z dyplomem magistra pedagogiki, został zatrudniony w Liceum Pedagogicznym w Opolu. Dwa lata później podjął dodatkowe zatrudnienie na stanowisku asystenta w Katedrze Pedagogiki w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu (WSP), gdzie od 1961 r. pracował już w pełnym wymiarze pracy.
 
W 1963 r. na Wydziale Filologiczno-Historycznym WSP w Opolu obronił pracę doktorską pt. „Szkolne zainteresowania uczniów w świetle badań pedagogicznych”, napisaną pod kierunkiem prof. dra Jana Konopnickiego z Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Wrocławskiego i uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w dziedzinie pedagogiki.

W 1964 r., mianowany przez rektora WSP w Opolu prof. Jerzego Słupeckiego, pełnił obowiązki jego pełnomocnika ds. studenckich. W latach 1968–1971 pracował natomiast we Francji w Uniwersytecie w Tuluzie w Sekcji Słowiańskiej w charakterze lektora języka polskiego. Prowadził tam zajęcia z fonetyki, literatury, geografii i historii Polski oraz praktycznej nauki języka polskiego.
 
Po powrocie do Polski tworzył Zakład Pedagogiki Ogólnej w opolskiej WSP, którego został kierownikiem. 21 marca 1972 r. Minister Oświaty i Szkolnictwa Wyższego powołał dra Zygmunta Łomnego na stanowisko docenta w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, gdzie w kolejnych latach pełnił on liczne funkcje akademickie: zastępcy dyrektora Instytutu Pedagogiki (1973–1975), dyrektora tegoż Instytutu, dwukrotnie prodziekana Wydziału Filologiczno-Historycznego (1975–1978 i 1981–1984) oraz prorektora ds. studenckich (1984–1987 i 1987–1990). W latach 1984-1983 kierował też Zakładem Pedagogiki Ogólnej.

W październiku 1985 r. wygłosił laudację podczas wręczenia pierwszego tytułu doktora honoris causa Wyższej Szkoły Pedagogicznej prof. dr hab. Bogdanowi Suchodolskiemu.

W pracy dydaktycznej wypromował ponad 300 magistrów i ośmiu doktorów pedagogiki. Jego dorobek naukowy liczy 140 prac (autorskich, współautorskich i redakcyjnych). Przez kilkanaście lat współpracował z Komitetem Prognoz Polska w XXI wieku przy Prezydium PAN. Współtworzył także pismo kulturalno-pedagogiczne dla nauczycieli, pracowników oświaty i kultury pt. „Biuletyn Nauczyciela Opolskiego”, przemianowane na „Kwartalnik Nauczyciela Opolskiego”, gdzie przez ponad 20 lat pełnił społecznie funkcje redaktora-założyciela, sekretarza redakcji, zastępcy redaktora naczelnego i członka rady redakcyjnej. Był także prezesem Opolskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz kierownikiem Katedry Pedagogiki Ogólnej i Badań Edukacyjnych na Wydziale Pedagogicznym Wyższej Szkoły Zarządzania i Administracji w Opolu. Przez wiele lat był również członkiem Zespołu Pedagogiki Pracy Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. 

Za swoje wieloletnie zaangażowanie w pracę naukowo-dydaktyczną, społeczną i pełnione funkcje kierownicze został uhonorowany licznymi odznaczeniami, m. in.: Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, odznaką Zasłużony Działacz Kultury, Zasłużony dla Miasta Opola czy Zasłużony Opolszczyźnie.

Pogrzeb doc. dr Zygmunta Łomnego odbędzie się w najbliższy czwartek, 25 lipca 2024 r. o godz. 12.00 na cmentarzu Opole-Półwieś (Stara Kaplica).


Materiał opracowany na podstawie biogramu z książki „Kresowianie na Śląsku po 1945 r.” autorstwa Andrzeja Szczepaniaka.



.